Κανένα από τα δύο δεν θεωρείται λάθος. Στην αρχαιότητα λεγόταν Μαντίνεια, στην νεοελληνική έχει καθιερωθεί ως Μαντινεία. Ο νόμος που καθορίζει τους οίνους Π.Ο.Π., το έχει με κεφαλαία, άρα δεν ορίζει τον σωστό τονισμό. Όπως θα δείτε και στην ετικέτα, η οικογένεια Μποσινάκη, έχει υιοθετήσει τον τονισμό που παραπέμπει στην αρχαιότητα. Στη ροή του λόγου πάντως συναντάμε και το Μαντινεία.

Το μοσχοφίλερο είναι ερυθρωπή ποικιλία σταφυλιού. Δίνει ξηρά κρασιά με πολύ έντονα αρώματα που κυριαρχεί το τριαντάφυλλο στα χαμηλότερα υψόμετρα και το λεμόνι στα υψηλότερα (περιοχές σαν τα Αγιωργίτικα) ακόμα πράσινο μήλο, εξωτικά φρούτα (λίτσι) κ.ά. Παλαιότερα οι οινοποιοί συνήθιζαν να βγάζουν το μοσχοφίλερο ως ένα πολύ λευκό κρασί με πολύ χαμηλό αλκοόλ και ιδανικά να καταναλωθεί μέσα στον πρώτο χρόνο της ζωής του. Αυτό κυρίως οφειλόταν στο ότι το Μοσχοφίλερο έγινε αρκετά δημοφιλές στην δεκαετία του ’90 και άρα την πολύ μεγάλη ζήτηση οι οινοποιοί δεν μπορούσαν να την καλύψουν με ποιοτικό μοσχοφίλερο. Ή να επενδύσουν σε αυτό. Παρότι ερυθρωπή ποικιλία λοιπόν έδινε κυρίως λευκά κρασιά. Αυτό θελήσαμε να το αλλάξουμε εμείς. Να πούμε στον κόσμο δηλαδή ότι το μοσχοφίλερο δεν πρέπει να είναι ένα ολόλευκο κρασί. Το 2009 αποφασίζουμε να εμφιαλώσουμε. Αξιολογώντας τον ανταγωνισμό που ήταν πάρα πολύ μεγάλος, αποφασίσαμε να διαφοροποιηθούμε με την ποιότητα μας και όχι με την τιμή μας. Εφόσον λοιπόν το σταφύλι είναι μια ερυθρωπή ποικιλία γιατί θα πρέπει να βγάζει ένα λευκό κρασί; Αποφασίσαμε λοιπόν να αφήσουμε το σταφύλι να μας οδηγήσει. Κάνοντας λοιπόν μια μακρά κρυο-εκχύληση (skin contact σε πολύ χαμηλή θερμοκρασία) παίρνοντας όσα περισσότερα γευστικά και αρωματικά χαρακτηριστικά από το σταφύλι, αναπόφευκτα πήραμε και χρώμα. Οι ώρες κρυο-εκχύλισης που έχουμε κάθε χρόνο εξαρτώνται από την ποιότητα της χρονιάς. Σε μια σχετικά ζεστή χρονιά που τα σταφύλια θα έχουν περισσότερο χρώμα οι ώρες ενδεχομένως να είναι λιγότερες. Αυτός είναι και ο λόγος που το χρώμα του κρασιού μας διαφέρει από εσοδεία σε εσοδεία… Ένας ακόμα παράγοντας που επηρεάζει το χρώμα είναι και ότι οι χρωστικές ουσίες του (ουσίες που δίνουν το χρώμα στα κρασιά) δεν είναι σταθερές. Αυτό καθορίζει και τις διακυμάνσεις του χρώματος μέσα στον χρόνο. Ενώ ο κανόνας λέει ότι όσο «μεγαλώνει» ένα κρασί το χρώμα του τείνει να σκουραίνει, θα περίμενε κανείς μέσα στο χρόνο και το χρώμα του Μοσχοφίλερου να γίνεται πιο «κεραμιδί», στην δική μας περίπτωση αυτό δεν συμβαίνει. Όσο περνάει ο καιρός εσοδείες όπως το 2009 έχουν χρώμα περισσότερο προς το γκρι παρά προς το «κεραμιδί». Σε αυτό βέβαια παίζει ρόλο και ο τρόπος συντήρησης.  Για όλα ευθύνεται η ποιότητα της πρώτης ύλης καθώς και οι οινοποιητικές μέθοδοι που χρησιμοποιεί ο κάθε οινοποιός.

Η Μαντίνεια είναι μια από τις ψυχρότερες αμπελουργικές ζώνες της Ελλάδας. Είναι η τελευταία περιοχή στην Ελλάδα που γίνεται ο τρύγος, αρχές με μέσα Οκτωβρίου. Το σταφύλι ωριμάζει πολύ όψιμα. Αυτό οφείλεται στον άστατο καιρό που επικρατεί στην περιοχή το φθινόπωρο. Το Σεπτέμβριο που θα πρέπει να ανεβάσει βαθμούς το σταφύλι εδώ στην Μαντίνεια αρχίζουν οι βροχές. Η ομαλή ωρίμανση του λοιπόν είναι πολύ δύσκολη. Είναι πολύ σημαντικό να μην τρυγηθεί το σταφύλι μετά από βροχή. Εμείς αφήνουμε 4-5 ημέρες μετά από την βροχή το αμπέλι να στεγνώσει για να το τρυγήσουμε. Την ημέρα του τρύγου στέλνουμε στον αμπελώνα φορτηγό ψυγείο όπου και φορτώνεται απευθείας από το αμπέλι σε κλούβες. Με αυτόν τον τρόπο καθυστερούμε ή αποφεύγουμε οποιεσδήποτε ενζυμικές ή χημικές αλλοιώσεις που μπορεί να υποστεί η πρώτη ύλη από την αύξηση της θερμοκρασίας. Η συγκομιδή γίνεται νωρίς το πρωί και μέχρι το απόγευμα έχει μεταφερθεί στο οινοποιείο. Το σταφύλι μένει στο ψυγείο όλο το βράδυ ώστε να διατηρείται χαμηλά η θερμοκρασία κατά τη διάρκεια της αποβοστρύχωσης και της πίεσης, και το πρωί μπαίνει στο πιεστήριο γίνεται το skin contact και με πολύ χαμηλές πιέσεις παίρνουμε το πρώτο 50% του χυμού. Η αλκοολική ζύμωση και οινοποίηση γίνεται σε ψυχόμενες, ανοξείδωτες δεξαμενές, διπλών τοιχωμάτων με ελεγχόμενη θερμοκρασία (13°C με 15°C), για τη διατήρηση των αρωμάτων του σταφυλιού.